Arguvan’ın her köyünde, bugünkü söylemle mahallesinde bir türbe vardır. Ve halk dilinde bu türbelere aynı zamanda ‘Ziyaretlik’ denir. Oralara gidilir, dua, niyaz edilir, istekler, talepler olur ve manevi güç alınarak ayrılınır. Bozan Köyü’nde ‘Åžah Sultan’, Karahüyük’te ‘Hatun Cicim’, Bemere Mezrası’nda ‘Hıdır Baba’,  Kömürlük’te ‘Kara Baba’, Ä°saköy’de ‘Gani Baba’, GökaÄŸaç’ta ‘’Göleri’, GöçeruÅŸağı’nda ‘ArduÅŸlu’, ErmiÅŸli’de ‘Ali Baba’, Mezirme’de ‘Karakapı’  türbelerini bunlar arasında sayabiliriz.

Alevi geleneÄŸinde ziyaretler vazgeçilmezdir. Eskiden her sonbahar mevsiminde hasat tamamlandığında köylüler toplanır, kurbanlarını alıp ziyarete giderlerdi. ÇeÅŸitli dileklerde bulunanların dileÄŸi kabul görmüÅŸse yalın ayak giderek ziyarete olan borçlarını ödemiÅŸ olurlardı. Åžimdi ise gurbetçiler geldiÄŸinde, yani daha çok yaz aylarında arabalarla gidiliyor. Yani sonbahar artık pek beklenmiyor.  Uygun bir zamanda kurbanını alıp yakınlarıyla beraber niyazlarını gerçekleÅŸtiriyorlar.  Kurbanlarını kesiyor, lokmalarını hazırlıyor ve orada bulunanlarla paylaşıyorlar. Kalan lokmalar ihtiyaç duyulan ÅŸekilde dağıtılıyor. Ziyaretçilerin bu paylaşım geleneÄŸi iÅŸin en güzel yanlarından biridir.